باز می بینم که نیست راهی دگر                                                                                 خوبی باشد در نهان،  شب دوره گر

ای تو یزدان ای همه خوبی و بس                                                                      تا به کی باید کشید از این و کس

بس نبود این همه نیرنگ و ریا                                                                                      که محمد را همی اندوه بود  با فتنه ها

چیست آن تخت سریر سروری                                                            که کشند مولای ما ، یکتا علی

می گذارند آن نمازی با ریا                                                                                                         پشت قبله گاهت ای تنها پناه

می زنند آن تیز کین بر فرق او                                                                          شرم ندارند از حیا و مرگ او

آه ای نفرین شده ، ای شر ،بدی                                                             تو ندانی  چه کشی با سوز علی

هم تو آنی که جهنم را مکان                                                                                                       چونکه عدل آیدبه منجی در جهان