روزگاریست مرا بد سرگذشت

تارو پودش همه بر خاک نشست

دیر باز مرا صحبت جانان عشق بود

واندر امروز مرا دوری ز جانم که سرود؟

پیر می گفت : برو خمر و خماری بنشان

عقل می گفت : مرو هر دو جهانت تو نران

از درنگ و وز دل و وز فکر خویش

عاقبت صحرا گزیدم راه پیش