من کجا و تو کجا؟!

تو سبک یک پر کاه

من به سنگینی پای پیاده ای می مانم

تو به سان ریشه در خاک دلم

من همان شاخه خشکیده به جان

من همانم ز ازل تا به ابد سرگردان

تو همانی که شوی راهنمای دل و جان

دست بگشا که زنی بر عالم

تا شود مست هر آندم آدم

راه بگشا که کنی پر آتش

این دل شوریده پر خواهش